O primeiro ministro palestino diríxese desde Gaza aos lectores occidentais: A miña mensaxe a Occidente

O primeiro ministro palestino diríxese desde Gaza aos lectores occidentais
A miña mensaxe a Occidente

Ismail Haniyeh[*]
15:20 01/15/2009

Escribo este artigo aos lectores occidentais de todo o espectro político e social mentres a maquinaria de guerra israelí continúa a matanza do meu pobo en Gaza. Ata a data, máis de 1.000 persoas foron asasinadas, a metade das cales son mulleres e crianzas. A semana pasada o bombardeo á escola da UNRWA (Axencia de axuda aos refuxiados das Nacións Unidas) no campamento de refuxiados de Jabalya foi un dos crimes máis despreciables que se poidan imaxinar, mentres centos de civís deberon abandonar os seus fogares en busca de refuxio na sede do organismo internacional só para resultar bombardeados sen piedade por Israel. Corenta e seis nenos e mulleres foron asasinados nese odioso ataque e decenas de persoas máis resultaron feridas.

Evidentemente, a retirada de Israel da Franxa de Gaza en 2005 non puxo fin á súa ocupación nin, en consecuencia, ás súas obrigacións internacionais como potencia ocupante. Seguiu controlando e dominando as nosas fronteiras por terra, mar e aire. De feito, as Nacións Unidas confirmaron que entre 2005 e 2008, o exército israelí matou a case 1.250 palestinos en Gaza, incluídos 222 nenos. Durante a maior parte deste período os cruces de fronteira permaneceron pechados, permitindo só o acceso dunha cantidade limitada de alimentos, combustible industrial, alimentos para animais e outros artigos esenciais.

A pesar dos seus frenéticos esforzos por ocultalo, a causa fundamental da guerra criminal de Israel en Gaza é a elección de 2006, que deu a vitoria a Hamás por unha ampla maioría. O que ocorreu despois foi que Israel, xunto con Estados Unidos e a Unión Europea, uniron as súas forzas co fin de anular a vontade democrática do pobo palestino. Decidiron, en primeiro lugar, reverter a decisión do pobo a través da obstrución da formación dun goberno de unidade nacional, e a continuación convertendo nun inferno a vida do pobo palestino por medio da asfixia económica. O abxecto fracaso de todas estas maquinaciones, finalmente, conduciu a esta guerra cruel. O obxectivo de Israel é acalar todas as voces que expresan a vontade dos palestinos para despois impor os seus propios termos para unha solución definitiva privándonos da nosa terra, o noso dereito a Xerusalén como a capital do noso lexítimo futuro Estado e do dereito dos refuxiados palestinos a regresar aos seus fogares.

En última instancia, o sitio completo en Gaza, que viola manifestamente a Cuarta Convención de Xenebra, impide a entrada da maioría das subministracións médicas básicos para os nosos hospitais. Está prohibida a entrega de combustible e subministración de electricidade á nosa poboación. E encima de toda esta falta de humanidade, néganllenos a comida e a liberdade de movementos, e ata a posibilidade de acceder a tratamento médico. Isto conduciu á morte, que se podería evitar, de centos de pacientes e a unha espiral crecente de malnutrición entre os nenos.

Os palestinos están arrepiados de que os membros da Unión Europea non vexan este vergoñoso estado de sitio como unha forma de agresión. A pesar da abafadora evidencia, afirman sen vergoña que Hamás causou esta catástrofe ao pobo palestino ao non renovar a tregua. Con todo, preguntámonos, Israel cumpriu cos termos do alto ao lume mediado por Exipto en xuño? Non o fixo. O acordo estipulaba un levantamento do sitio e o fin dos ataques en Cisxordania e a Franxa de Gaza. A pesar de todo o noso respecto aos termos do acordo, os israelís continuaron co asasinato de palestinos en Gaza, así como en Cisxordania, durante o que foi coñecido como o ano da paz de Anápolis.

Ningunha das atrocidades cometidas contra das nosas escolas, universidades, mesquitas, ministerios e infraestrutura civil, disuádennos da reivindicación dos nosos dereitos nacionais. Non cabe dúbida de que Israel podería destruír todos os edificios na Franxa de Gaza, pero nunca destruirá a nosa determinación ou resolución de vivir con dignidade na nosa terra. Se agrupar aos civís nun edificio para despois bombardealos ou utilizar bombas de fósforo e mísiles non son crimes de guerra, que son? Cantos tratados e convenios internacionais ten que violar o Estado sionista de Israel antes de que lle pidan contas? Non hai nin unha cidade no mundo onde as persoas libres e decentes non expresen a súa indignación por esta brutal opresión. Nin Palestina nin o mundo serán os mesmos logo destes crimes.

Só hai un camiño a seguir, non hai outro. As nosas condicións para un novo cesamento do fogo son claras e simples. Israel debe pór fin á súa guerra criminal e á masacre do noso pobo, levantar completa e incondicionalmente o seu asedio na Franxa de Gaza, abrir todos os pasos fronteirizos e retirarse completamente de Gaza. Logo disto poderiamos considerar futuras opcións. En última instancia, os palestinos son un pobo que loita por librarse da ocupación, polo establecemento dun Estado independente con Xerusalén como o seu capital e o retorno dos refuxiados aos seus pobos dos que foron expulsados. Sexa cal for o custo, a continuación das masacres de Israel non quebrantará a nosa vontade nin a nosa aspiración á liberdade e a independencia.

[*] Ismail Haniyeh is the Prime Minister of the Palestinian government in Gaza. [Originally published in the British Independent – independent.co.uk, January 15]

Fonte: Palestinechronicle
_______________________