Desmontando os tópicos de Gaza

Por Mónica García Prieto [*]

Ver a cobertura dos acontecementos en Gaza nas canles de televisión árabes e nos occidentais é como asomarse a dous mundos diferentes. Influídos pola corrente de opinión promovida pola Administración de Wáshington, próxima a Israel, os medios europeos e estadounidenses asumiron medias verdades como feitos, ignorando a situación global na Franxa e moitos dos recentes acontecementos políticos imprescindibles para comprender que está ocorrendo.

Para entender o masivo movemento de solidariedade que se está vivindo nos países musulmáns cara a Gaza é necesario contextualizar os feitos e desmontar algúns dos tópicos. Estes son algúns exemplos:


"Hamas tomou o poder pola forza en 2007"

En realidade, o Movemento de Resistencia Islámica accedeu ao poder en xaneiro de 2006 tras obter o respaldo do 65% dos palestinos nas eleccións celebradas entón, nunha vitoria masiva que sorprendeu dentro e fóra dos territorios ocupados.

A supervisión internacional revelou que non se produciron irregularidades, pero o Cuarteto (EEUU, a UE, Rusia e a ONU) conxelou as súas axudas para os palestinos co pretendido obxectivo de obrigar a Hamas a renunciar á violencia e debilitar ao grupo.

Pola súa banda, Israel comezou unha dura estratexia de illamento que comezou coa retención dos fondos que cobra en nome das autoridades palestinas en concepto de aduanas, uns 40 millóns de euros vitais para a supervivencia dos territorios.

Ademais, soldados israelís arrestaron á maior parte dos deputados islamitas en Cisxordania e Xerusalén Este inhabilitando o Parlamento palestino, que quedou sen 'quórum' para traballar.

A histórica confrontación entre a facción Al Fatah, derrotada nas urnas, e Hamas agravouse máis que nunca, pero unha sutil intervención internacional logrou que pasase das palabras ás armas.
Segundo unha investigación da revista 'Vanity Fair' apoiada en documentos confidenciais autentificados por fontes norteamericanas, " e implantada pola secretaria de Estado houbo unha iniciativa encuberta aprobada por Bush, Condoleezza Rice e o viceconsejero de Seguridade Nacional, Elliott Abrams, para provocar unha guerra civil palestina".

O plan foi apoiar as forzas dirixidas por [Mohamed] Dahlan [líder de Al Fatah] e dotalas con novo armamento fornecido a petición norteamericana para dar a Fatah a forza necesaria para eliminar do poder ao Goberno democraticamente electo de Hamas. É dicir, Wáshington promoveu un conflito civil interpalestino para acabar cos islamitas.

Así, o líder da Autoridade Nacional Palestina (ANP), Abu Mazen, (Mahmud Abbas) negouse a entregar o control das forzas de Seguridade a Hamas, que organizou as súas propias forzas. Os choques illados entre ambas as faccións sucedéronse durante case un ano e medio, ata que en xuño de 2007 derivaron nunha curta guerra intestina.

Aos islamitas bastáronlles poucos días para expulsar a Al Fatah. Abu Mazen disolveu o Goberno electo de Hamas para nomear outro Executivo, tachado de ilegal por algúns expertos palestinos que tamén criticaron duramente a actuación de Hamas, e dividindo 'de facto' os dous territorios palestinos.


"O bloqueo foi imposto tras o 'golpe de estado' de Hamas"

O bloqueo comezou días despois de que os islamitas chegasen ao Goberno, a pesar das denuncias das organizacións humanitarias que advertiron de que sen as axudas internacionais os territorios estaban abocados a unha crise humanitaria.

Poucos meses logo da vitoria electoral as ONG advertiron da escaseza de medicamentos nos hospitais e avisaron do risco de enfermidades infecciosas. O peor estaría por chegar. Primeiro foi a resposta israelí á captura do soldado Guilad Shalit, que castigou duramente a Franxa.

Un ano despois, tras os combates interpalestinos, Tel Aviv declarou Gaza entidade inimiga, permitindo a entrada de apenas 19 produtos básicos dos 3.500 que entraban antes.

Desde entón, a primeira crise humanitaria creada expresamente por Occidente ha empobrecido á poboación ata límites insospeitados. Se en 2007, un millón de persoas en Gaza (onde habitan 1,5 millóns de palestinos) sobrevivía grazas ás axudas da ONU, hoxe calcúlase que 1,2 millóns comen grazas a Nacións Unidas, que deixou de recibir alimentos básicos polo peche israelí. Hoxe en día, os habitantes de Gaza teñen serias dificultades para atopar pan.


"A culpa da ofensiva é de Hamas por seguir lanzando foguetes"

O pasado día 19 de decembro, Hamas deu por finalizada unha tregua unilateral de seis meses na que os islamitas non lanzaron a súa artillería caseira salvo en resposta a bombardeos israelís, sen causar mortos. A cambio, esixían que Tel Aviv aliviase o cerco permitindo a entrada de produtos básicos e de combustible, algo que nunca ocorreu.

Neses meses a situación humanitaria foise deteriorando na Franxa, ata o punto de que os israelís prohibiron o paso de axuda de Nacións Unidas e ata combustible para que as axencias da ONU puidesen asistir á poboación.

"¿En que outro lugar padece a ONU un embargo? ¿Onde se somete a axuda alimentaria a tan severas restricións?", interrogábase o director da axencia de Nacións Unidas para os refuxiados palestinos, John Ging.

Pola súa banda, a Alta Comisionada da ONU para os Dereitos Humanos, Navi Pillay, denunciou que "o bloqueo é unha violación das leis internacionais e humanitarias".

O relator especial da ONU para os territorios palestinos, o profesor xudeu estadounidense Richard Falk, esixiu a principios de decembro un "esforzo urxente [...] para aplicar as normas que protexen á poboación civil palestina das políticas de castigo que supón un crime contra a humanidade". Falk, que cualificou o bloqueo contra Gaza de continuada, "flagrante e masiva da lei humanitaria internacional", foi expulsado por Israel cando intentou regresar aos territorios para terminar o informe que debe presentar ante a ONU en marzo.


"Israel deféndese da ofensiva palestina"

É certo que as faccións armadas palestinas lanzan os seus foguetes contra o sur de Israel, do mesmo xeito que é certo que Tel Aviv acomete ofensivas aéreas contra a Franxa no que cualifica de asasinatos "selectivos" que polo xeral adoitan ocasionar vítimas civís. A cuestión está en que tipo de dano fan uns e outros.

Segundo datos do Ministerio de Defensa israelí, a ONG The Israeli Project calcula que 23 israelís morreron entre principios de 2001 e o verán de 2008 por mor dos proxectís palestinos. Segundo o Centro Palestino para os Dereitos Humanos, nese período 3.800 palestinos morreron por ataques israelís, dos cales case 850 son nenos.

Doutra banda, o Goberno israelí inviste fortes sumas na seguridade da súa poboación asentada nas proximidades de Gaza, mentres que os palestinos carecen non só de búnqueres, senón de medicamentos, auga ou subministración eléctrica.


"Trátase dun ataque contra a infraestrutura terrorista de Hamas"

Mesquitas, a canle de televisión de Hamas (Ao Aqsa TV), a Universidade Islámica de Gaza. Varios edificios civís foron atacados na actual ofensiva de Tel Aviv, ademais de centros políticos e militares.

O problema é que calquera ataque contra un obxectivo, ata militar, en Gaza arrastra a numerosos civís dado que a Franxa é un dos lugares con maior densidade de poboación do mundo.

A maioría das vítimas foron oficiais da policía palestina afiliada a Hamas, entre eles o seu máximo responsable, nomeado por Al Fatah, o cal leva a Israel a afirmar que as baixas son militares.

Con todo, segundo a IV Convención de Xenebra relativa á protección de civís en tempos de guerra, os funcionarios (incluídos os oficiais de policía) son considerados civís nos conflitos e non combatentes, polo que os grupos de Dereitos Humanos denuncian unha masacre.

Fonte: TeleSUR Creative Commons License A Nova Televisión do Sur C.A. (TVSUR) RIF: G-20004500-0

[*] A autora deste artigo, Mónica García Prieto [1974], comezou a súa carreira en 1995 en Chiapas, a raíz do levantamento zapatista. Estivo nos conflictos do Cáucaso, os Balcáns, Líbano, Xordania, Siria, Iraq, Irán, ... foi correspondente para Israel e os territorios palestinos entre 2005 e 2007, e viviu en Gaza a vitoria electoral de Hamas, as consecuencias do bloqueo e a situación tras a guerra civil Palestina.

García Prieto foi galardoada en Italia en 2005, co Premio Dario d'Angelo En maio de 2003, foi tamén galardoada, xunto con todos os xornalistas españois que cubriron a Guerra de Iraq, co Premio Ortega e Gasset.
_______________